امام علی(ع) می فرمایند:بر بهترین این امت از عذاب و کیفر خدا ایمن و آسوده مباش به جهت فرموده ی خداوند سبحان(آیه ی۹۹ سوره ی اعراف)از کیفر خدا ایمن نیستند مگر مردم زیانکار و بر بدترین این امت از رحمت و مهربانی خدا نومید مشو به جهت فرموده ی خداوند سبحان(آیه ی ۸۷ سوره ی یوسف) از رحمت خدا نومید نشوند مگر کافران.
اول این که از رو چهره ی کسی نمی شه بفهمی تو دلش چی می گذره یا چه اعمالی انجام داده و می خواد بده.بعد اینکه بزرگان ما هیچ وقت به خودشون نمره ی قبولی تو این امتحان دنیا نمی دن.شب ها برای کوتاهی هاشون از درگاه خدا طلب بخشش می کردن و روزها دنبال بدست آوردن رضای خدا بودن.یه روزی شیطون بنده ی درجه ۱بود مگه نه!
خداوند در سوره ی فرقان می فرماید:و آنان هستند که شب را به سجده و قیام نماز برای رضای خدا روز کنند(۶۴)وآنان هستند که دایم به دعا و تضرع گویند پروردگارا عذاب جهنم را از ما بگردان که سخت عذاب مهلک دایمی است(۶۵)
قومی  زخیال  در  غرور  افتادند           وندر طلب حور و قصور افتادند
قومی متشککند و قومی به یقین         از کوی تو دور دور دور افتادند
عرض کنم خدمتتون که خیلی ها بودن که اگه ما دربارشون تصمیم می گرفتیم حتما اهل جهنم بودن اما به خدا اینطوری نشد و اونا رستگار شدند برای اینکه خدا خودش می گه من هدایت می کنم فقط من.در آیه ۵۶ سوره ی قصص می فرماید: ای رسول ما چنین نیست که هر کس را تو بخواهی هدایت توانی کرد لیکن خدا هر که را خواهد هدایت می کند و او به حال آنانکه قابل هدایتند آگاه تر است.
به ذات پاک منزه که بعد این همه کار     به  هر  طرف  نگرانیم تا  کدام  کنیم
قرار  عاقبت کار  هم  بر   این   افتاد      که خویش را همه حیران و خیره نام کنیم